Περιγραφή
Καλλικράτης Σφακίων – Μαρτυρικό χωριό
Ο Καλλικράτης είναι ένα όμορφο χωριό που το λέει και το όνομά του. Όποιος το επισκέπτεται θαυμάζει τη δεντροφύτευσή του, το υψόμετρό του, την ομορφιά του.
Από τις ψηλές του κορφές των 1000 μέτρων αγναντεύει το Κρητικό Πέλαγος και το Λυβικό, τα Ρεθεμνιώτικα από ανατολικά και τα ψηλά αθάνατα βουνά τις Μαδάρες των 2000 μέτρων, τις χιονισμένες και τις δοξασμένες που μόνο Σφακιανοί τις πατούνε. Όποιος έρχεται από τα Χανιά, Ασκύφου, Ασφλενδου, στον Καλλικράτη από τα δυτικά θαυμάζει το οροπέδιο, όποιος έρχεται από ανατολικά από Ρεθυμνιώτικα, Ασή Γωνιά ή Μυριοκέφαλα πάλι τον καμαρώνει. Εδώ υπάρχει ο Σταυρός που συναντώνται τρεις επαρχίες.
Το βιβλίο των 600 σελίδων που εξέδωσε,ο Γεώργιος Μ. Μανουσέλης κι το είχε αφιερώσει «στους ηρωικούς νεκρούς όλων των πολέμων του Καλλικράτη», όπως είναι φυσικό αναφέρεται και στα γεγονότα της 8ης Οκτωβρίου του 1943 όταν οι Γερμανοί κάψανε τον Καλλικράτη. Ο ίδιος όπως γράφει ήταν τότε 23 χρονών και «έζησα τα γεγονότα από κοντά και τα θυμούμαι άριστα».
Παραθέτω εδώ ένα μικρό χαρακτηριστικό απόσπασμα στη μνήμη του αλλά και στη μνήμη των νεκρών του Καλλικράτη εκείνες τις μέρες
«…Οταν γύρισα μου ανακοίνωσαν τα συμβάντα, την εκτέλεση και για τον πατέρα μου Μανούσο και τον αδερφό μου Στρατή. Χύσανε το αθώο τους αίμα. Παράπονο δικό μου: Ούτε νερό δεν πρόλαβα να προσφέρω στον πατέρα μου που με τόσους κόπους με σπούδασε… Ημουν τελειωμένος και διορισμένος δάσκαλος».
